Rozdział 9

1 września 2011 r.
Minął już miesiąc.. Mieszkam u cioci Margaret. Ona jedyna przygarnęła mnie pod dach. Dlaczego mieszkam u niej a nie u chłopaków? Pokłóciłam się z Harrym który wywalił mnie na zbity pysk. Chłopcy próbowali jakoś go powstrzymać ale on kazał mi nie wracać. Nie utrzymuję zatem z nimi żadnych kontaktów. Czasem brakuje mi ich wygłupów, śmiechu który słychać co ranek, głupich min przy śniadaniu, obiedzie i kolacji. Brakuje mi właściwie wszystkiego co może być związane z nimi. Ale powoli zaczynam się przyzwyczajać do atmosfery panującej w małym domku u cioci. Jest tutaj cicho i przytulnie. Może nie tak jak u chłopaków ale jakoś żyję. Może teraz wróćmy do rzeczywistości. Jest 15:00 po południu. Leżę w moim jakże wygodnym łóżku i nie zamierzam wstawać przez najbliższe pare dni. Ciocia próbuje przekonać mnie do wyjścia na świeże powietrze ale nie mam na to ochoty. 

 Kończę to pisanie. I tak kontynuowanie tego tekstu nie miało by najmniejszego sensu.. 

Odłożyłam pamiętnik na półkę i poczłapałam do kuchni. Tam wyjęłam z lodówki resztki zupy która została po obiedzie. Odgrzałam ją i zjadłam. Po tym ponownie położyłam się na łóżku.
-Katherine.. Nie możesz wiecznie leżeć na tym łóżku..- usłyszałam głos cioci.
-Co mogę innego zrobić? Moje życie dawno straciło już sens..-
-Oł Kat nie możesz wiecznie żyć tą kłótnią z Harrym...- pocieszała mnie.
-Może i nie mogę.. Ale brakuje mi chłopaków.. Bez nich to już nie to samo-
-Nie marudź. Wstawaj i pójdziesz do sklepu.. Musisz w końcu wyjść z domu- pociągnęła mnie za rękę przez co spadłam z łóżka. Nie chętnie wstałam z podłogi i podeszłam do szafy. Ubrałam się i wzięłam moją torbę. Ciocia dała mi listę zakupów i jakieś pieniądze. Powiedziała żebym wstąpiła jeszcze do ,,Milk Shake City". Wyszłam więc z domu i pobiegłam do sklepu. Gdy byłam na miejscu kupiłam wszystkie potrzebne mi rzeczy i poszłam do ,,Milk Shake City". Tam zajęłam jeden ze stolików. Zamówiłam jednego shake i wróciłam do stolika... Nagle zauważyłam blondyna z Hazzą którzy weszli do środka. Blondyn chyba też mnie zauważył bo zaczął biegnąć ze smajlem na twarzy w moją stronę..
-Kat!- przytulił mnie..
-Żarłoku!- zaśmiałam się.
-Gdzieś ty się podziewała?! Wiesz jak ja się o ciebie martwiłem. Codziennie telefonowałem i..- położyłam dłoń na jego gębie.
-Człowieku zwolnij tempo... Gadasz jak oparzony.-
-No wiem ale ja się o ciebie tak martwiłem. Chłopcy też. Dlaczego się nie odzywałaś? Dlaczego ja znów zaczynam gadać w takim tempie? Nie ważne. Odpowiedz na wszystkie pytania..- powiedział tak szybko że nie nadążałam.
-Nie zrozumiałam ani słowa..- zachichotałam.
-Niall może choć my już po te shake'i- warknął Harry.
-Przymknij się... Muszę porozmawiać z Kat- zmroził go wzrokiem.
-Nie będziemy z nią gadać-
-Ale ja będę-
-Ale ja ci tego zabraniam..-
-Ale ja chcę z nią pogadać-
-Ale ja nie pozwalam ci-
-Sam mógłbyś przeprosić Kat..-
-Niby za co?-
-Teraz udajesz nie winnego. Kiedy ty nazywałeś ją suką ona jakoś to znosiła a kiedy ona nazwała cię pieprzonym dupkiem wywaliłeś ją z domu..- warknął blondas. Cieszyło mnie to że stanął w mojej obronie. Że nie był po stronie Harrego..
-Ja..- loczek nie mógł nic powiedzieć. Widocznie blondynek solidnie mu dopiekł.
-Tak jak myślałam. Teraz nic nie umiesz z siebie wypowiedzieć. Najlepiej nazwij mnie znów suką- mruknęłam i wybiegłam z budynku. Biegłam przed siebie. Nagle poczułam że ktoś łapie mnie za rękę.. Odwróciłam się. Był to Harry.
-Czego ode mnie chcesz?!-
-Kat.. Proszę.. wybaczyć mi tamto.. Ja.. Ja nie panowałem nad sobą. Sam do dziś nie rozumiem dlaczego to zrobiłem..-
-Nie wiem czy mogę ci zaufać..-
-Proszę.. Nie gniewaj się na mnie- przytulił mnie. Odwzajemniłam uścisk.
-Tęskniłam- szepnęłam.
-Ja bardziej..- staliśmy na środku chodnika przytuleni do siebie. Bardzo brakowało mi tego. Poczułam się bezpieczna w jego objęciach.
-Wrócisz do domu?- zapytał.
-Dlaczego miałabym nie wrócić?.. A teraz muszę wrócić do cioci..- skierowałam się do domku ciotki. Tam opowiedziałam jej o wszystkim.
-To idziemy cię spakować- szlochneła i pomogła spakować mi walizki.. Już 4 godziny później siedziałam na wygodnej kanapie razem z moimi wariatami. Razem oglądaliśmy jakiś horror.. Jak zwykle piszczeli i skakali ze strachu.
-WOW już 1:00.. Pora pójść spać- powiedział Liam i wyłączył telewizor..
-Ty idź my nie potrzebujemy snu- wystawiłam mu język i ponownie włączyłam telewizor.
-Cała ty- mruknął i ponownie usiadł na kanapie. Już po chwili wszyscy zasnęliśmy...



__________________________________________________________________________________
Okropnie krótki ale nic innego nie przyszło mi do głowy.. Kat wróciła do chłopaków.. Jakie to piękne.
A więc dedykuję ten rozdział Klaudi którą przepraszam za to że rozdział nie był przed 19:00 ale jeden nie właściwy ruch i cały rozdział poszedł!.. No ale teraz jest i mam nadzieję że chociaż troszkę się spodoba.. Mi osobiście nie podoba się ani troszkę..  Dobra nie rozpisuję się..

Pozdro ;P xX

     Połączyłam 2 zdjęcia i dodałam parę dodatków (błysk na zębach Hazzy). No i wyszło takie coś.. Podoba się?