Rozdział 21

-Katherine!- usłyszałam przestraszony głos Harrego.
-Co jest?- lekko podniosłam się na łokciach.
-Nie ma Sary!- krzyknął.
-Jak 'nie ma'?!- moje oczy zaszkliły się.
-No nie ma! A do tego coś jest nie tak z Niallem- pociągnął mnie za rękę do pokoju Sary. Był on już pusty. Nie było niczego. Wbiegłam do pokoju Nialla który siedział wpatrzony  w okno na parapecie z gitarą na kolanach. Nie odpowiadał na pytania całej paczki która była już w jego pokoju.
-Niall gdzie Sara?!- potrząsnęłam nim. Ciężko przełknął ślinę. Z jego oczu poleciały łzy.
-Wyrzuciłem ją- odpowiedział zapłakanym głosem. Wtedy wszyscy zamarli.
-Jak.. wyrzuciłeś?- zapytałam z nie do wierzeniem.
                                                  ~Oczami Nialla

-Ucieszyłem się ponieważ powiedziała że jest w ciąży. Moje szczęście nie trwało jednak za długo.. Dodała że nie wie kim jest ojciec dziecka.. Zdradziła mnie!- wydarłem się w twarz Kat.
Nikt już nie odpowiadał.. No tak nie wiedzieli co mają w tej chwili powiedzieć. Katherine mocno przytuliła mnie. Wtuliłem się w nią. Ona jedyna miała w sobie to coś co sprawiało że człowiekowi robiło się lżej na sercu. Jedyna potrafiła pocieszyć nas swoim pięknym uśmiechem i kilkoma słowami.
-Wszystko będzie dobrze- uśmiechnęła się i pogłaskała po ręce. Od razu poczułem się lepiej. Poprawił mi się humor. Kat dała mi nadzieję że to tylko głupie nie porozumienie. Że wszystko się wyjaśni.
-Możecie mnie zostawić samego?- popatrzyłem na nich błagalnym wzrokiem.
-Chodźcie..- Harry wskazał na drzwi. Wszyscy wyszli. Ponownie spojrzałem w okno. Spoglądając na podwórko widziałem Sarę która odchodzi przeze mnie.. Dopiero wtedy uświadomiłem sobie co zrobiłem... Że właśnie straciłem najważniejszą jak dotąd osobę..
Nagle zobaczyłem Kat która gdzieś wybiega. Gdy wróciła był z nią ktoś jeszcze. Usłyszałem głośne trzaśnięcie frontowych drzwi i kroki kierowane w stronę mojego pokoju. Po chwili drzwi uchyliły się a w nich stanęła Sara...
-Wyjdź- mruknęłam próbując nie patrzeć w jej stronę.
-Niall źle mnie wtedy rozumiałeś..-
-Wyjdź...- powtórzyłem.
-Niall..- szepnęła.
-Kurwa głucha jesteś czy co?! Wyjdź!- krzyknęłam. Sara wybiegła z pokoju.
-Horan jakim ty jesteś idiotą!- krzyknąłem sam do siebie i rzuciłem w ścianę wazonem który pierwszy wpadł w moje ręce. Później kolejne rzeczy....
Zrozumiałem że muszę wysłuchać tego co ma mi do powiedzenia Sara. Wyszedłem więc z pokoju i zbiegłem na dół gdzie siedziała zapłakana na kanapie.
-Sara...- usiadłem obok niej.
-Niall o nie tak jak myślisz..- szepnęła.
-Nie myśl że cię zdradziłam. Po prostu nie jestem pewna czy to ty jesteś ojcem dziecka bo może nim być każdy z moich byłych..- ciągnęła.
-Który to miesiąc?- zapytałem.
-3- odpowiedziała.
-No to pięknie... Przez 3 miesiące nie chciałaś mi o tym powiedzieć?-
-Niall bałam się że źle zareagujesz na tą wiadomość-
-Musimy zrobić test na ojcostwo- ciężko przełknąłem ślinę żeby wypowiedzieć ostatnie słowo.
                                                 ~Miesiąc później
-Są wyniki- westchnęła Kat i usiadła na kanapie. Usadowiliśmy się obok niej.
-Ojcem dziecka jest...- zawiesiła głos i otworzyła kopertę.
-Niall!- krzyknęła na co wszyscy zaczęli skakać ze szczęścia.
-Będę tatą!- podniosłem Sarę i zakręciłem tak jak w filmach.
-Widzisz.. Nie było co histeryzować- uśmiechnęła się i cmoknęła w usta.
-Mam nadzieję że o mnie też nie zapomnieliście- powiedziała oburzonym głosem Kate.
-O Zayniątku nie da się zapomnieć- zrobiłem głupią minę na co wszyscy wybuchli śmiechem.
----------------------------------------------------------------------
Dupny jak jasna cholera rozdział.. Nudny że zaraz hejo mnie szczeli.. I krótki że już mam swoją ulubioną siekierę w ręce. No i..  Klaudia zrobię to za ciebie i sama się zabiję.. Nie będziesz musiała brudzić swoich rączek..
Dobra idę teraz na blog Klaudi bo jeszcze kurwa mać nie zdążyłam przeczytać 31 rozdziału..
♥Stylesowa♥